مجمعی کردند مرغ جهان
آن چه بودند آشکارا و نهان
جمله گفتند: «این زمان در روزگار
نیست خالی هیچ شهر از شهریار
یکدیگر را شاید ار یاری کنیم
پادشاهی را طلب کاری کنیم.»
سی قسمت است و برنامه ریخته ام با روزی یک قسمت گوش دادن، یک ماهه تمامش کنم اما جذابیت نمایش رادیویی «از سی مُرغ تا سیمُرغ» فراتر از اکتفا کردن به روزی یک قسمت است و همین میشود که کمتر از یک هفته تمام قسمتهایش را گوش میدهم و از شنیدن تک تک ابیات و دغدغهی مرغان خوش آوا لذت میبرم.
این نمایش رادیویی را «محسن یارمحمدی» اقتباس شنیداری کرده و «امیرمحمد صمصامی» کارگردانی اش را بر عهده داشته. او همچنین خود در کسوت بلبل ابیات او را نیز خوانده و از آوای خوش «پرویز بهرام»، «نرگس فولادوند»، «علیرضا باشکندی»، «پریسا جمالی»، «بیژن علی محمدی»، «زهرا کوهساری»، «همت مومیوند»، «منوچهر زنده دل»، «متانت اسماعیلی» نیز استفاده کرده. راوی کار نیز «مریم شیرزاد» است که ابیات عطار چه خوش به زبان او میآید و آهنگین بودنش چندین برابر میشود.
لذت خواندن و شنیدن متون کهن به غنای زبان در آنها بر میگردد، زبانی که از روزمره فاصله دارد، چندین پله بالاتر است و برای فهمیدنش گاه نیاز به ترجمه است. اتفاقی که در این نمایش رادیویی به درستی میافتد و لذت شنیدن ابیات با ترجمه سادهی آنها به زبان پرندگان صورت میگیرد. برای من تیتراژ کار و نوع معرفی صداپیشگان این مجموعه که خود همسنگ و هم زبان کلیت کار است، لذتی مضاعف داشت.